Vakblad voor sociaal professionals
en het sociaal domein

'Turkse immigranten psychisch ongezonder'

De psychische gezondheid van Turken in Nederland is slechter dan van autochtone Nederlanders en van Turken in Turkije.

Bovendien is die gesteldheid van Turkse vrouwen nog slechter dan die van Nederlandse en Turkse mannen. Dat heeft alles te maken met het gevoel van 'migrant zijn' en het proces van ontworteling en aanpassing. Turken in Nederland hebben vaak het gevoel alleen als migrant gezien te worden, nergens thuis te horen en krijgen te maken met negatieve gevoelens van verlies en verarming. Onderzoeker Murat Can wijst erop dat beleidsmakers en beleidsuitvoerders maatregelen zouden moeten nemen om achterstand, achterstelling en afstand op te heffen.

Grootste minderheid
Turken vormen de grootste minderheid in Nederland. Volgens het onderzoek van Can zien zij het leven als migrant in Nederland niet als verrijkend en een aanwinst, maar vooral als verlies en verarming. Ze voelen zichzelf als migrant nergens thuis en menen ook dat de autochtone bevolking hen slechts als gastarbeider ziet, die hier kwam om weer weg te gaan.

Erg ongelukkig
Uit het onderzoek blijkt dat het zich ‘als migrant voelen’ erg ongelukkig maakt. Turkse migranten in Nederland zijn ongelukkiger dan de Nederlanders in Nederland en de Turken in Turkije. Dit gevoel heeft ook gevolgen voor de psychische gesteldheid van de migranten en vrouwen lijden hieronder het meest. Can verklaart dat omdat hun positie toch al moeilijk is in de patriarchale Turkse gemeenschap. Verder hebben zij over het algemeen een slechtere gezondheid en een slechtere kwaliteit van leven.

Proces van ontworteling
Can constateert een proces van ontworteling waarin de Turken steeds meer het gevoel hebben als migrant gezien te worden, waardoor achterstand, achterstelling en afstand groter worden. Maar achterstelling zal niet opgeheven worden als achterstand op een groot aantal gebieden zoals de arbeidsmarkt, onderwijs en uitgaansleven intact blijft. Dat is een onwenselijke situatie, zeker als je bedenkt dat meer dan de helft van de Turkse gemeenschap uit jongeren bestaat, die zich dus ook in de toekomst nergens meer thuis zullen voelen.

Herworteling
Can pleit allereerst voor ‘herworteling’: Turkse Nederlanders kunnen dat zelf in gang zetten door het proces van bi-culturaliteit: het hechten aan en thuis voelen in twee culturen. Beleidsmakers zouden meer aandacht moeten richten op het uitvlakken van de achterstand en migranten meer betrekken bij de samenleving. Geestelijke gezondheidsorganisaties als de GGZ tenslotte zouden meer aandacht moeten hebben voor interculturalisatie in de zorg: zich meer bewust moeten zijn van cultuurverschillen in hun omgang met mensen van allochtone afkomst.



Naar homepage



Relevante categorieën: