Ook in zorg- en welzijnsland zijn blaming the victimpraktijken niet van de lucht. Helemaal wanneer het mensen met een (lichte) verstandelijke beperking (lvb) betreft. Telkens wordt nadruk gelegd op ‘verstandelijke’ achterstanden, zelden op de contextuele inbedding daarvan. Congressen, voordrachten en boeken met de licht verstandelijke beperking in de hoofdrol doen het vaak zo lijken: de licht verstandelijke beperking is een uiterst problematische aandoening. Criminaliteit, verslaving en gedragsproblemen staan daar vaak centraal en aangezien verstandelijke beperkingen ‘in de persoon’ zijn gelegen, moet voornamelijk aan mensen gesleuteld worden. Mensen met een lvb hebben, volgens de DSM 5, nogal wat achterstanden op sociaal, praktisch en cognitief gebied. Kort samengevat ziet het beeld dat ontstaat er zo uit: mensen met een lvb hebben problemen met sociale aanpassing, zijn makkelijk beinvloedbaar en overschatten zichzelf.
