Amsterdam: Prometheus
ISBN: 9789044619638.
400 pagina’s. € 19,95

Jeffrey Eugenides is een van Amerika’s grote schrijvers. Hij debuteerde in 1993 met The Virgin Suicides. Een roman, die later op succesvolle wijze is verfilmd door Sofia Coppola. Negen jaar later verscheen Middle Sex, waarvoor hij de Pullitzer Prize won. En nu, weer negen jaar later, is er Huwelijk. Als je fan bent van Eugenides moet je dus over een redelijke dosis geduld beschikken.

De film Virgin Suicides had ik gezien; een prachtige en dromerige film over vijf zusjes die zelfmoord plegen. Van Eugenides had ik nog niet eerder een roman gelezen. Tot nu.

Huwelijk speelt zich af in het Amerika van de jaren tachtig en gaat over een klassiek thema: de driehoeksrelatie. Studente Madeleine kan kiezen tussen twee partijen. Aan de ene kant is er Mitchell; beste vriend, betrouwbaar, maar saai. Aan de andere kant is er Leonard. Een charismatische, intrigerende jongen, die, zo blijkt later, manisch-depressief is. Verstandelijk gezien is Mitchell de beste keus maar Madeleine kiest voor een passionele relatie met Leonard. Hoe kan het ook anders: laat liefde zich ooit leiden door het verstand? Madeleine stort zich door haar relatie met Leonard in het ongeluk. Ondertussen probeert Mitchell zijn ongeluk te bezweren met een pelgrimstocht naar India. Op ongekende wijze werkt Eugenides dit klassieke thema uit. Er zijn mooie parallellen te trekken tussen de negentiende eeuwse Engelse literatuur, waar Madeleine zo van houdt en haar eigen zoektocht naar de liefde. Ook is Huwelijk een typische coming of age roman. Volwassen worden resulteert voor alle hoofdpersonen in het los laten van dromen en idealen om vervolgens de harde werkelijkheid onder ogen te zien. Als hulpverlener intrigeerde mij hoe Madeleine wordt meegenomen in de allesbepalende en overheersende manische en depressieve buien van Leonard. Ze probeert hem te redden. Zonder succes. En dan blijkt liefde alleen niet genoeg te zijn.

Kortom, ik wacht de aankomende negen jaar graag op het volgende meesterwerk van Eugenides.

Olga Doornbos