Vakblad voor sociaal professionals
en het sociaal domein

GGZ-cliënten sluiten vriendschap door voetbal

Gisteren vond de Kwartiermakerscup plaats, een voetbaltoernooi voor cliënten in de geestelijke gezondheidszorg, hun naasten en begeleiders. ‘Zo leren ze mensen kennen buiten hun eigen kringetje.’
GGZ-cliënten sluiten vriendschap door voetbal

‘Pak hem, Ivan, ram hem erin! Jaaa, mooie bal!’ Gisteren streden 23 teams met elkaar om de eer op zes grasvelden in Almere. Geen gewoon toernooi, maar een evenement waar GGZ-cliënten uit het hele land de kans kregen om tegen elkaar te voetballen, samen met familieleden, vrienden en begeleiders. ‘We hebben er twee uur voor gereisd, maar ik heb het er voor over’, zegt Johan uit Assen. ‘Ik kijk er altijd weer naar uit.’

 

Dillon is wissel en houdt het spel van zijn team goed in de gaten terwijl hij praat. ‘Lucas heeft me meegesleept.’ Hij gebaart naar een grijze man die heen en weer rent op de zijlijn. ‘Ik houd van voetbal, man. Zo simpel kan het zijn. Ik heb drie maanden getraind voor deze dag, want ik ben niet fit meer, weet je. Ik ben 32.’ Dillon richt zich plotseling op en schreeuwt naar zijn teammaat: ‘Kom op, dit is geen straatvoetbal, man!’

 

‘De jongens leren op zo’n dag sociale en praktische vaardigheden’, vertelt Lucas tussen de wedstrijden door. Hij is activiteitenbegeleider bij HVO Querido in Amsterdam. ‘Er komt een stukje discipline bij kijken, hè? De avond ervoor vroeg naar bed gaan, ’s ochtends op tijd komen, naar de coach luisteren… Ze vinden het heerlijk om er even uit te zijn en kennis te maken met anderen. Ze houden er ook contacten aan over.’

 

Op de achtergrond klinkt de snelle muziek van een dj en naast de velden kun je een patatje of ijsje halen. GGZ-organisatie Kwintes organiseert dit evenement voor de zevende keer. Het was een idee van Willem Peters, destijds student, die de beeldvorming over mensen met een psychische kwetsbaarheid wilde verbeteren door ze in contact te brengen met anderen. ‘Ik weet nog dat we zeven jaar geleden in een klein dorpje in Limburg begonnen met drie velden’, zegt Willem in zijn openingsspeech. ‘Ik had nooit durven dromen dat we hier nu met 23 teams zouden staan!’

 

Als de hectiek van te laat komen, files en omgegooide wedstrijdschema’s van ’s ochtends achter de rug is, kan projectleider Erik Bos, activiteitenbegeleider bij Kwintes, ook even pauzeren. ‘Het verloopt nu allemaal goed, anders zat ik hier nu geen broodje te eten’, grinnikt hij. ‘Dit toernooi is een van de weinige manieren waarop je GGZ-cliënten met de rest van de samenleving verbindt. Onze doelgroep krijgt toch altijd een bepaald stigma opgelegd. Mensen denken vaak aan ernstige gevallen, terwijl dat niet altijd het geval is. Er zitten ook mensen tussen met gewoon wat extra bagage. Cliënten krijgen nu de kans om eens kennis te maken met mensen buiten hun eigen kringetje.’

 

De teams zijn heel gevarieerd: jong en oud, cliënten en begeleiders en multicultureel. Een grijsaard gaat in de eerste minuut al onderuit, maar krabbelt direct weer overeind. Ondertussen staan twee mannen op de zijlijn luidkeels hun team aan te moedigen. ‘Mooie ballen, Ruud! Hé, Marco, niet zo sjansen op het veld! Spelen!’  Ze zijn meegekomen als supporters. ‘En om eventueel te voetballen. Maar ik heb een beetje last van mijn lichaam’, zegt Ton, degene van het tweetal die het hardst brult. Zijn vriend John voegt er grijnzend aan toe: ‘En ik ben gewoon lui.’

 

‘Ja, je doet er niks aan’, zegt keeper Rob als er weer een bal het doel invliegt en hij die opraapt. Hij gooit hem het veld in en praat verder. ‘Ze zijn heel goed. Maar we hebben wel een keer gescoord en zo toch een beetje de eer gered.’ Op de achtergrond klinkt getrommel. Op een heuveltje tussen de velden speelt een man met dreadlocks tot aan zijn middel op zijn djembés en leert een paar deuntjes aan nieuwsgierige jongens.  

 

‘Het leukste vind ik om onder de mensen te zijn’, vertelt Ahmed met een brede, witte lach. ‘Na het toernooi gaan we altijd als team met elkaar eten.’ Klaas is een van de organisatoren en denkt dat mensen met een psychische kwetsbaarheid niet zo snel mee durven te doen met een ander toernooi. Zijn collega Regina vult aan: ‘Sommigen mogen misschien niet eens meedoen, omdat hun gedrag niet wordt getolereerd. Maar hier worden ze veel beter begrepen.’

 

 



Naar homepage


Kirsten Ronda,

Relevante categorieën:

ggz |