Vakblad voor sociaal professionals
en het sociaal domein

‘Even bellen met Marianne Huyser…’

De 29-jarige Marianne Huyser vormde haar mening over eenzame ouderen nadat bekend werd dat in Rotterdam een vrouw al tien jaar dood in haar huis lag. De redactie bevroeg de derdejaars SHP-deeltijdstudent van de Hogeschool Stenden in Leeuwarden over eenzaamheid binnen de samenleving.
‘Even bellen met Marianne Huyser…’

‘Het is bizar dat een vrouw tien jaar lang in huis ligt en niet gemist wordt. Je gaat er vanuit dat er altijd wel iemand is die de afwezigheid van een persoon opmerkt. Of een instantie waarbij betalingsachterstand blijft oplopen? Valt daar niets op? Ik vind het triest om te constateren dat er niemand naar haar heeft omgekeken.’

 

Alleen

De vrouw, die stierf aan een natuurlijke dood, had volgens de politie geen familie. Dat de vrouw al tien jaar dood was, leidt de politie af uit een stapel post op de deurmat. Bouwvakkers, die in de straat aan het werk waren, sloegen alarm toen ze bij de vrouw geen gehoor kregen na aangebeld te hebben.

 

Volgens Marianne kan iemand zich bewust afzonderen van zijn medemens. ‘Of mensen daarmee ook bewust kiezen voor een eenzaam bestaan, vraag ik me af want daar zit toch een verschil. Ouderen hebben vaak al een hele geschiedenis en misschien zijn ze in het verleden enorm gekwetst waardoor ze zich liever terugtrekken. Ik denk dat negentig procent er niet bewust voor kiest om alleen te zijn.’

 

Eenzaamheid

‘Daarnaast was het vroeger veel belangrijker om kinderen te krijgen, ‘zegt Marianne. ‘Kinderen zijn je vangnet als je ouder wordt en meer zorg nodig hebt. Tegenwoordig is het niet meer vanzelfsprekend dat ouderen terug kunnen vallen op naasten. Iedereen heeft het druk en dat is iets van deze tijd. De maatschappij verwacht ook dat wij steeds meer dingen in een steeds korter tijdsbestek doen. En daarnaast speelt de crisis ook mee waarbij we meer bezig zijn met onze eigen zorgen.’

 

De vereenzaming van ouderen zou volgens Marianne te maken kunnen hebben met het beeld dat mensen hebben van ze hebben. ‘Ouderen worden vaak onhygiënisch gevonden doordat ze bijvoorbeeld incontinent zijn, merk ik om mij heen. Dat beeld dat je ouderen moet helpen te verschonen bestaat nog steeds. De samenleving ervaart een praatje met deze doelgroep als zeuren en klagen en dat maakt juist het contact met deze groep moeilijk.’

 

Sociale controle

‘Verhalen als deze zullen vaker voorkomen,’ zegt een woordvoerster van de Ouderen Ombudsman in een artikel dat op 14 november verscheen in het Algemeen Dagblad. Ze wijt dat aan bezuinigen op thuiszorg en dagbesteding. Volgens Marianne zouden we meer zicht op deze groep ouderen kunnen krijgen door vrijwilligersorganisaties in te zetten die zich focussen op deze groep. ‘Voor burgers is er ook een taak weggelegd om alert te zijn op buren. Als professioneel hulpverlener kom je al snel in de knel doordat je meer taken in een korte tijd moet doen, zelfs op instellingen is merkbaar dat er minder aandacht is voor de persoon.’

 

Volgens Marianne zou de nieuwe Wmo beter aansluiten bij de signalerende taak voor burgers door van hen te verwachten dat ze meer op hun medemens letten. ‘Die signalerende taak kan ook weer verkeerd uitpakken. Want iemand kan dat als bemoeizucht ervaren.’ Volgens Marianne is sociale controle het sleutelwoord. ‘Een meldpunt waar buurtbewoners terecht kunnen met hun zorgen of iets dat hen opvalt, kan de sociale controle vergroten. Buurtorganisaties kunnen zich ook beter profileren. Ouderen kunnen daar in contact komen met leeftijdsgenoten, samen eten of iets ondernemen. Veel ouderen zijn hiervan niet op de hoogte of de stap om deel te nemen aan de activiteiten is te groot.’ 

 

Marjolijn Vossebelt








Naar homepage



Relevante categorieën: