Het gebruik van internet in de hulpverlening raakt steeds meer ingeburgerd in het sociaal werk. Wie kent de voorbeelden niet van online therapieën, zelfhulp of e-mental health. Het gebruik van social media daarentegen lijkt nog niet aan een opmars bezig te zijn. Sterker nog, het kan zelfs op enige weerstand rekenen. Voorzichtige initiatieven in de jeugdzorg hebben tot nu toe alleen nog maar meer vragen opgeleverd.

Contact leggen

Miranda legt in haar praktijk bij Achter de voordeur veel face-to-face contact met cliënten. ‘Wij zitten midden in de wijk en hebben veel contact met bewoners.’ Miranda en haar collega’s werken outreachend. Zij bereiken door hun aanpak mensen die aan de rand van samenleving functioneren. Mensen die onzichtbaar waren voor de reguliere hulpverlening, komen nu in het vizier zodat ze ondersteuning bij hun problemen kunnen ontvangen.

Social media maken het gemakkelijk om op afstand snel contact leggen. Zou dat een aanvulling kunnen zijn op de huidige werkwijze? Miranda vindt van niet: ‘Op social media moet je elkaar eerst toevoegen, dat doet een bewoner niet snel als die je niet kent. De bewoner zien is belangrijk.’ Zo kan de hulpverlener zien en ‘lezen’ aan de persoon wat er speelt. ‘Ook heb je dan meer kans om dingen uit te leggen.’ Soms zien mensen het belang van hulp namelijk nog niet in. ‘Via social media zeggen ze denk ik eerder af.’

Om bij de manier van communiceren bij de bewoners aan te sluiten gebruiken de hulpverleners smartphones. ‘We whatsappen met bewoners en dat werkt goed.’ Facebook wordt dan niet als communicatiemiddel gebruikt, maar wel om het project zichtbaar te maken. Voor het promoten van het project zien de hulpverleners in Facebook een werkbaar medium.

Het leeft niet

Een veelgehoord argument tegen het gebruik van social media is dat er geen tijd voor is. Dat ervaart Miranda ook in de wijk. ‘We werken met twee professionals en twee stagiaires, mijn tijd steek ik liever in bewoners dan in een Facebookpagina.’ Miranda vraagt zich af of cliënten zitten te wachten op het inzetten van social media. ‘Als er iemand bij de bewoner aan tafel zit, kan diegene je daadwerkelijk zien.’ Dat schept vertrouwen.

In het contact leggen en onderhouden met cliënten wordt geëxperimenteerd in het sociale domein. Begrijpelijk, als je realiseert dat technologie een steeds grotere plaats in communicatie inneemt tegenwoordig. Miranda heeft haar voorkeur helder: ‘Ik hou van rechtstreeks contact.’ De afstand die social media met zich mee brengen ziet Miranda als een drempel in het communiceren met bewoners. Ze zegt juist het contact met mensen als een meerwaarde in het werk te zien. Daarin zegt ze niet alleen te staan. ‘Het leeft gewoon niet zo bij mij op school of op het werk.’

Simone van Iperen