‘Ik vind het een goed voorstel om de euthanasiewet uit te breiden. Waarom zouden mensen die een voltooid leven lijden niet zelf mogen beslissen wanneer ze sterven?’ Mensen moeten volgens Marianne wel in staat zijn om zelf de beslissing over euthanasie te nemen. Psychisch lijden is volgens Marianne namelijk net zo erg als lichamelijk lijden. ‘Mensen die depressief zijn, geen zin meer in het leven hebben en de generatie om hen heen zien overlijden, lijden daardoor zelf ook. Alleen op een andere manier’.

Wetgeving

Marianne is het eens met het voorstel dat het helpen van ouderen met eens wens om te sterven, wettelijk mogelijk moet worden. Dit voorstel staat ter discussie naar aanleiding van de zaak Heringa waarbij moeder haar zoon vroeg haar te doden omdat ze een voltooid leven leidde. Al langer is hulp bij zelfdoding een omstreden kwestie. Heringa zou, omdat hij geen arts is, niet volgens de euthanasiewetgeving hebben gehandeld. Ook de reden dat zijn moeder haar leven als 'voltooid' ervoer, is niet mogelijk is volgens de huidige euthanasiewet.

Recht over eigen leven

Volgens Marianne heeft iedereen het recht over zijn eigen leven. ‘Als dat recht je ontnomen wordt, wijken mensen misschien eerder uit naar andere mogelijkheden als zelfmoord. Ik denk daarom ook dat zelfmoord zal toenemen als de wet niet aangepast wordt.’ In de zaak Heringa is er volgens Marianne geen sprake van moord. ‘Moeders achtergrond was duidelijk. Haar zoon heeft zijn moeders wens besproken met de huisarts. Ik begrijp dat de zoon weinig vertrouwen had in het uitvoeren van euthanasie door een andere arts.’ Marianne voegt daar wel aan toe dat de zaak Heringa geen voorbeeld zou moeten zijn voor anderen. ‘In de toekomst zou er een verklaring moeten zijn dat dient als bewijs van instemming. Een professional moet de situatie beoordelen en de euthanasie uitvoeren, het is niet de bedoeling dat familie het heft in eigen hand neemt.’

Respect

Maar waar ligt de grens? Wanneer leidt iemand een voltooid leven? ‘Of hier een leeftijdsgrens aan gebonden moet worden is lastig. Er zijn mensen van tachtig die klaar zijn met het leven, maar ook van vijfenvijftig. In alle gevallen geldt dat mensen zelf in staat moeten zijn om over hun eigen leven te beslissen.’ De wet moet er volgens Marianne komen voor mensen die niet in staat zijn zelf een einde aan te maken aan hun leven, maar wel doodongelukkig zijn. ‘De hulpverlener zal respect op moeten brengen voor de beslissing van de patiënt. Het is belangrijk dat we luisteren naar de patiënt. Daarom zal er per geval over euthanasie besloten moeten worden door een professional aan de hand van een aangepaste wet.’

Marjolijn Vossebelt