Op 20 november, de Internationale Dag van de Rechten van het Kind, opende het Babyhuis in Dordrecht haar deuren. In het huis kunnen wanhopige moeders hun pasgeboren kindje achterlaten, en als ze daar voor open staan ook hulp krijgen. Twee gezinsouders die jarenlange ervaring hebben opgedaan als pleegouder voor baby’s, hebben een centrale plek in het Babyhuis. De visie van het Babyhuis is dat kinderen, als dat mogelijk is, weer terug gaan naar huis en niet onnodig worden doorgeplaatst. 

Kind staat centraal

‘Ik vind dat het kind altijd centraal moet staan. Dus als het Babyhuis de beste oplossing is voor het kind, zie ik hier het belang van in. Als een baby kan opgroeien binnen een stabiel pleeggezin is dat fijn voor het kind omdat het een nabootsing is van het gezinsleven. Wat ik wel lastig vind is dat zo’n kleintje zich hecht aan de pleegouders. Hoe lang blijft een kindje in het Babyhuis? En wat als de biologische ouders hun leven weer op de rit hebben en het kindje terug willen? Je kunt het kindje dan moeilijk wegrukken uit de vertrouwde omgeving. Er is mij nog veel onduidelijk over de uitvoering van het plan.’

Anonimiteit

Barbara Muller, initiatiefneemster van het Babyhuis, kreeg veel kritiek over het feit dat kinderen door een vondelingenluikje of Babyhuis niets weten over hun afkomst. Maartje begrijpt dit wel: ‘Ik vind het belangrijk dat het kind weet wie zijn biologische ouders zijn, kinderen hebben het recht om te weten wat hun afkomst is. Vanuit dat oogpunt denk ik dat het beter is om het afstaan van het kind niet anoniem te regelen. Misschien lokt een Babyhuis, of vondelingenluikje het afstaan van je kind wel uit omdat het anoniem kan. Maar ik denk dat als je als moeder voor de keuze staat om je kind anoniem af te geven, je eerder kiest voor een plek waarvan je weet dat het goed terecht komt, dan het te dumpen op een afgelegen plek. Ik ben er van overtuigd dat iedere moeder deze beslissing niet voor haar plezier neemt en het beste wil voor haar kind. Anonimiteit maakt het afstaan wel drempelverlagend. Maar het feit dat mensen hun gegevens moeten achterlaten, zorgt misschien voor een grotere drempel en de keuze van de moeder om het kind alsnog te dumpen.’
 

Hulp

Een ander geluid is dat de overheid moet investeren in hulp bij gezinsplanning en ongewenste zwangerschappen. Babyhuizen zouden dan niet nodig hoeven zijn. Maartje: ‘Als er meer mensen vroegtijdig geholpen worden, zijn Babyhuizen niet nodig. Maar ik denk dat er altijd een doelgroep is die je nauwelijks kan bereiken en voor wie een Babyhuis wel een oplossing kan zijn. Op het moment van moeilijkheden tijdens de zwangerschap, of na de bevalling moet er al hulp zijn om te voorkomen dat moeders hun kind afstaan. Ik vind het nog altijd het beste als het kind bij de biologische ouders opgroeit, maar als dit niet mogelijk is, dan is een Babyhuis een goed alternatief.’

Samenwerken

Reguliere hulpinstanties hebben volgens Maartje wel iets laten liggen doordat moeders niet naar hen stappen voor hulp. ‘Er heerst een verkeerd beeld van hulpinstanties door alle negatieve verhalen over uithuisplaatsing waarover bericht wordt in de media. Door die berichten zijn ouders bang dat hun kind afgepakt wordt en zullen ze minder snel om hulp vragen. Hulpinstanties moeten kijken naar hoe ze mensen het beste kunnen bereiken in plaatst van een dreigend beeld te creëren, dat schrikt mensen af. Samenwerking tussen hulpinstanties is hierin belangrijk. Het Babyhuis kan de taak op zich nemen om het ouder-kind contact te stimuleren. Binnen een gezin is vaak meer aan de hand. Onderliggende problemen moeten in samenwerking met andere hulpinstanties worden aangepakt. Daarom is samenwerking belangrijk om iemand het beste te kunnen bieden.’ 

Marjolijn Vossebelt