De theoloog en geestelijk verzorger ontwikkelde de bidcursus zelf naar aanleiding van vragen van patiënten.

Niet meer zo duidelijk
Geestelijk verzorgers krijgen van chronisch psychiatrische patiënten regelmatig de vraag hoe ze kunnen bidden en wat ze daarvan kunnen verwachten. In de huidige, grotendeels seculiere samenleving is het voor veel mensen niet meer zo duidelijk hoe je kunt bidden.

Communiceren met een goddelijk iets
Om deze hulpvragen beter tegemoet te kunnen treden, ontwikkelde theoloog en geestelijk verzorger Peter de Rijk de cursus ‘Bidden: hoe doe je dat?’ In negen bijeenkomsten verkennen de deelnemers van deze cursus het bidden en ontwikkelen ze een manier om te bidden die bij hen past. De cursus is niet aan een specifieke religie gebonden, maar gaat ervan uit dat bidden communiceren is met een goddelijk iets of iemand. Het doel van de cursus is dat patiënten hun religie beter benutten voor het welbevinden en herstel.

Meetinstrument
De cursus werd in 2003 en 2004 driemaal gegeven. Voor het meten van de effectiviteit gebruikte De Rijk een meetinstrument dat was samengesteld uit bestaande vragenlijsten in de geestelijke gezondheidszorg en evaluaties van de deelnemers zelf.

Beter bidden
De resultaten wezen uit dat de deelnemers na afloop beter kunnen bidden en daar meer tevreden over zijn. Ze vinden bovendien niet alleen meer steun in hun geloof, maar zoeken ook minder steun bij anderen. De Rijk pleit ervoor de cursus onder grotere groepen patiënten in andere instellingen verder te verfijnen.

CV
Peter de Rijk (1959) studeerde theologie aan de Universiteit Utrecht (1978-1979) en de Katholieke Universiteit Nijmegen (1982-2002). Daarnaast was hij leerling-verpleegkundige B aan de Centrale opleiding Hoogstede en psychiatrisch ziekenhuis Veldwijk te Ermelo (1979-1982). Van 1987-1989 werkte hij als docent levensbeschouwelijke oriëntatie bij de Regenboog in Groesbeek en sinds 1989 is hij geestelijk verzorger bij Lentis in Zuidlaren en Groningen. De Rijk verrichtte zijn promotieonderzoek bij het departement Cultuurwetenschappen van de Universiteit van Tilburg met steun van de Stichting tot Steun VCVGZ en de Stichting Edmond Beel.

Bron: Universiteit van Tilburg