Tijdens het filmen ontstaat er een knoop in mijn maag. Daar zit ik dan, als 23-jarige, net afgestudeerd, met mijn camera gericht op iemand die op mijn leeftijd zijn land al was ontvlucht. Serko wilde alleen maar overleven, en nu wordt zijn leven al jaren nog zwaarder gemaakt door ons Nederlandse systeem.

Verstrikt in bureaucratie
Fotografe Tiva Pam trekt zich het lot van Serko aan. 'Een man die wil en kan meedoen in onze participatiemaatschappij mag niet meedoen. Het draait om één stom briefje. Hoe is dat mogelijk?' Het is het verhaal van een Irakese student rechten die in 1999 op de vlucht sloeg voor Sadam Hoesseins regime, in Nederland terecht kwam en hier verstrikt raakte in bureaucratie. Serko is bij zijn geboorte niet officieel ingeschreven. Het enige document dat hij heeft, is een algemene legitimatie waarin geboortedatum, namen van de ouders, geslacht, kleur ogen en godsdienst staan vermeld. Zeventig procent van de mensen die in Irak geboren zijn, hebben zo'n document. Dit document wordt in Nederland niet geaccepteerd als geboorteakte.

Gevangen in vrij land
Serko worstelt met de gevolgen van oorlogsgeweld, trauma’s en heeft psychische klachten. Via de ambassade van Irak heeft hij al meerdere malen geprobeerd om een geboorteakte te regelen. Zelf kan hij niet terug naar Irak zonder paspoort. Zijn familie heeft hij al achttien jaar niet meer gezien. Serko zit vast. Hij mag niet werken en hij mag niet reizen. Hij kan geen kant op. ‘Ik ben gevangen in een vrij land.’

Op YouTube vind je een filmpje over Serko: https://www.youtube.com/watch?v=WAkcbbLlTuc&t=7s
In het nieuwe nummer van Sozio (nummer 3, 2017) staat het artikel van Tiva Pam over Serko.