Vakblad voor sociaal professionals
en het sociaal domein

Verder kijken dan de stoornis... een VAK apart!

In een tijd waarin poezen met OCD en honden met autisme gediagnosticeerd worden, zien we door de zieke bomen het bos niet meer. Het lijkt dan ook of jeugdhulpverleners, leerkrachten en ouders steeds vaker stoornissen zien in plaats van kinderen. De benodigde protocollen liggen vervolgens al klaar met praktisch advies. Is dit de oplossing? Of creëert dit onbedoelde ‘ziekmakende’ etikettering?
Verder kijken dan de stoornis... een VAK apart!

Ontregelingen horen bij het leven en worden in de meeste gevallen opgelost zonder dat we dat zelfs maar merken. Ze kunnen echter ook gemakkelijk leiden tot ontregelende patronen. Wanneer dit gebeurt in een gemedicaliseerde en gepsychologiseerde omgeving, dan liggen eenzijdige psychische stoornissen en classificaties sneller klaar dan gewenst.

Tijdens het MiddagSymposium Verder kijken dan de stoornis... een VAK apart! wordt daarom ingegaan op het belang van een SysteemTheoretisch OntwikkelingsPerspectief (STOP) om met het kind zelf te praten en niet met ‘de stoornis’. De hulpverlener wordt uitgedaagd om expert van de vraag te worden in plaats van het probleem. En om niet alleen actief te observeren, maar tegelijk te participeren op waar de problemen zich in de betrekkingen tussen ouder(s) en kind, kind en leerkracht, ouder(s) en hulpverleningsorganisaties enzovoorts voor doen. Een STOP is nodig om veelzijdiger tegen ‘stoornissen’ aan te kunnen kijken. Zelfs DSM-classsificaties kunnen op speelse wijze weer betekenisvol gemaakt worden.

Bij deelname krijgt u het boek Relationele Lenigheid Jeugdzorg 3.0 (t.w.v. 27,50 euro) geschreven door Maarten Spaander, Ellen Aptroot, Zenda Franssen, Karel J. Mulderij.

Meer informatie...



Naar homepage