‘Vaak wordt slecht nieuws niet verteld aan mensen met een verstandelijke beperking. Er wordt gedacht: ze begrijpen het toch niet, de cliënt raakt er van overstuur of ik weet niet hoe ik het moet vertellen.’ Tuffrey pleit voor een verandering in het denken van de begeleider. ‘Denk niet: hoe zou ik reageren, maar ga in de schoenen van je cliënt staan. Dat klinkt simpel, maar is het niet.’

Om de hete brij heen draaien

De meeste obstakels ervaren begeleiders bij het inschatten hoeveel informatie zij moeten geven, aldus Tuffrey. Dat concludeert ze na tweejarig onderzoek, waarna ze de handleiding maakte. ‘Het blijkt vooral ingewikkeld als het slechte nieuws heel abstract is, bijvoorbeeld als iemand kanker heeft en niet te zeggen is hoelang die persoon nog leeft.’ Cliënten vertelde haar in interviews het vooral moeilijk te vinden als er om slecht nieuws heen wordt gedraaid.

Samen begrijpen

‘Veel mensen met een verstandelijke beperking communiceren niet met woorden. Als je als begeleider iets uitlegt, betekent niet dat het begrepen wordt. Veel mensen kunnen beter met veranderingen overweg als ze begrijpen wat er gebeurt. Het is dus belangrijk om de persoon daarin zo goed mogelijk te begeleiden.’ Met de richtlijnen hoopt Tuffrey begeleiders in te laten zien hoe de cliënt slecht nieuws ervaart en hoe mensen die nieuwe informatie in zich opnemen.

Zelf doen

‘Het boek is bedoeld als leidraad en niet als stap-voor-stap methode’, licht Tuffrey toe. ‘Er worden veel voorbeelden in het boek gebruikt over hoe je de richtlijnen in de praktijk kunt toepassen.’ Tuffrey wil er zo voor zorgen dat het niet vertellen geen optie meer is: ‘Slecht nieuws niet vertellen, betekent niet dat het verdwenen is!’

Simone van Iperen

De richtlijnen, oefeningen en worksheets zijn te vinden op: breakingbadnews.org (engels)

Meer berichten gerelateerd aan dit onderwerp:

Eerste website over seksualiteit voor mensen met een verstandelijke beperking