In 2009 is het verplichte ouderschapsplan in het leven geroepen met als doel om problemen van scheidingskinderen te verminderen. Die problemen lijken niet verminderd te zijn, blijkt uit het onderzoek van Spruijt en Van der Valk. De onderzoekers ondervroegen 450 scholieren met gescheiden ouders. De kinderen uit scheidingsgezinnen na 2009 rapporteerden meer ouderlijke conflicten dan voor 2009.

Niet minder problemen bij kinderen

Echtscheidingsdeskundige Ed Spruijt bestempelt het verplichte ouderschapsplan anno 2014 nog niet als een succes. ‘Bij scheiden zijn ouders emotioneel en in de war. Het is maar de vraag of dat nou het goede moment is om een plan te maken.’ Het grootste probleem ligt volgens Spruijt in het begrip 'gelijkwaardig ouderschap' dat in de wet is opgenomen. ‘Ouders kunnen nu gelijkwaardigheid in de opvoeding en zorg voor de kinderen opeisen, ook als dat voor de scheiding anders was.’ Dat het ouderschapsplan averechts werkt of de oorzaak zou zijn van de toename van ouderlijke conflicten  kan Spruijt niet zeggen. ‘De situatie is sinds 2009 in ieder geval niet verbeterd.’

Meer depressieve gevoelens

Spruijt adviseert bij het opstellen van het ouderschapsplan meer rekening te houden met de situatie van voor de scheiding. ‘Een fifty-fifty verdeling van de zorg is lang niet altijd wenselijk en mogelijk. In het algemeen geldt: Hoe groter de veranderingen, hoe minder goed het is voor de kinderen.’ Stabiliteit en het verminderen van de ouderlijke ruzies is belangrijk voor het welbevinden van de kinderen, vindt Spruijt.

Uit het onderzoek blijkt dat kinderen een minder goede band met de vader hebben dan voor 2009. Ook blijkt dat de mate van depressieve gevoelens bij kinderen hoger is dan voor 2009. Dat zou ten dele kunnen worden verklaard door de vele conflicten die bij scheiding komen kijken.

Het ouderschapsplan blijft in zijn huidige vorm bestaan. Het WODC (Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum) trekt in een eerste verkenning, onder andere naar aanleiding van het onderzoek, geen definitieve conclusies. De resultaten van andere studies worden eerst afgewacht. Vanuit de politiek verwacht Spruijt op dit moment niet snel aandacht voor de situatie van scheidingskinderen. ‘Afstemmen van preventie, advisering en begeleiding van die doelgroep laat dus nog op zich wachten. De politiek is druk met andere dingen zoals de overheveling van taken van de provincie naar de gemeente, jammer.’

Simone van Iperen