Mensen die worstelen met psychische problemen en daardoor psychiatrisch patiënt worden, doen belangrijke ervaringen op, stelt Wilma Boevink.  Op basis van haar eigen ervaringen als patiënt in de GGZ, wetenschappelijk onderzoek en collectieve ervaringskennis in de cliëntenbeweging betoogt ze dat de kennis van ‘psychiatrische patiënten’ onontbeerlijk is om de hulpverlening naar een nieuw plan te tillen.

Analyses
In haar proefschrift presenteert Boevink ervaringsdeskundige analyses van de relatie tussen trauma en psychose, het ontgroeien van een psychiatrische diagnose en de patiënt-identiteit na langdurige opname. Zij combineert dit met een verkenning van empowerment en de ontwikkeling van een meetinstrument en met een effectonderzoek van een door cliënten ontwikkeld en uitgevoerd herstelprogramma.

Kruisbestuiving
Uitwisseling van ervaringskennis, wetenschappelijk kennis én professionele kennis is van belang voor het herstel van mensen die ernstig psychisch lijden en voor een goede ondersteuning daarbij. Een kruisbestuiving van deze kennisdomeinen en kennisbronnen is nodig op alle niveaus, niet in de laatste plaats in de dagelijkse praktijk, op het individuele niveau van cliënt, hulpverlener en het netwerk van betrokkenen.

Onvoldoende aansluiting
Nog steeds ervaren veel GGZ-cliënten onvoldoende aansluiting en een grote afstand tussen de professionele zorg en de eigen belevingswereld en ondersteuningsbehoeften. Alleen de verdere ontwikkeling en erkenning van ervaringskennis – in gelijkwaardige dialoog met professionele en wetenschappelijk kennis – kan die kloof overbruggen en de GGZ naar een nieuw plan tillen, aldus Boevink.
Bron: Trimbos Instituut